MOKE - GRACE OF GOD

Ook dit jaar weer kun je op 5 mei overal in Nederland terecht voor een bijzondere programmering op de verschillende bevrijdingsfestivals. Traditiegetrouw reizen enkele Nederlandse acts, als Ambassadeurs van de Vrijheid, per helikopter langs een aantal van deze festivals. Dit jaar viel deze eer oa te beurt aan Moke.

Speciaal voor de gelegenheid schreven ze de sterke single Grace Of God, die onlangs verscheen op een verzamel CD met liedjes van Nederlandse artiesten. De opbrengst komt ten goede aan Herinneringskamp Westerbork. Het nummer is uiteraard ook afzonderlijk te downloaden voor het goede doel op iTunes. Doen dus!

Moke zal te zien zijn op de bevrijdingsfestivals in Groningen, Leeuwarden, Assen en als uitsmijter in Zwolle samen met het Metropole Orkest.



Facebook Grace Of God.
...LEES HIER VERDER...

THE CHAPEL CLUB IN PARADISO (20.04.2011)

The Chapel Club; één van die aanstormende Britse bandjes, flink getipt en gehyped, die wel eens heel groot zou kunnen worden. Ze passen in ieder geval helemaal in deze tijd qua sound. Een beetje White Lies en een beetje Editors, maar dan net iets meer ‘kunstacademie’; adverteert Paradiso het optreden van vanavond.

Debuutplaat Palace kwam eind januari uit maar heeft vooralsnog nog niet al teveel stof doen opwaaien, want de bovenzaal is slechts half gevuld. Onterecht. The Chapel Club wekt een gedreven en oprechte indruk met hooguit een nog wat onwennige en te bescheiden podium presence.


De band heeft wat tijd nodig om op stoom te komen maar met Maybe I begint het te stromen. En in een te kort uurtje krijgen we vakkundig een mooi gebalanceerde mix van donkere intensiteit, melancholie, en intieme melodieuze schoonheid, met als hoogtepunt hitje All The Eastern Girls.

Grootste troef is de stem van zanger Lewis Bowman die soms eng veel op Ian McCulloch (Echo And The Bunnymen) lijkt, maar ook regelmatig aan Morrissey doet denken, en dat zorgt er precies voor dat het allemaal niet te zwaar op de hand wordt. Enige aantekening is de slecht afgestelde drum, die zo vlak en lomp klinkt dat het lijkt alsof drummer Mitchell hout staat te hakken.

Eastern Girls live in Paradiso


...LEES HIER VERDER...

ARCTIC MONKEYS DOEN STOELENDANS

Na Brick By Brick, die vreemde door drummer Mat Helders ingezongen track, werd vandaag de eerste officiële single van de nieuwe Arctic Monkeys plaat gelanceerd. Don't Sit Down 'Cause I've Moved Your Chair verschijnt bovendien tijdens Recordstore Day aanstaande zaterdag op vinyl in een special edition.

Het vierde album Suck It And See komt op 6 juni uit. De door Josh Homme geïnspireerde zware (woestijn)rock van Humbug zijn ze nog lang niet zat, zoveel moge duidelijk zijn bij het luisteren van Don't Sit Down.. Gelukkig neemt Alex Turner de vocalen wel weer voor zijn rekening.


...LEES HIER VERDER...

BEADY EYE - MILLIONAIRE

De tweede single van Beady Eye is het door gitarist Andy Bell geschreven Millionaire. En dit keer komt de inspiratie eens niet uit Liverpool, maar verrassend genoeg leidde Pink Floyd's album 'Meddle' tot het schrijven van Millionaire.

"A medal with me and you’ll meddle with yourself
For there is a higher wealth. Love them like a millionaire"

Hoort u het er in? Wij ook niet. Wat we wel horen is dat Bell 'Meddle' onafgebroken draaide tijdens een zonnige roadtrip langs de kust van Spanje op weg naar het Dalimuseum in Figueres. Check de video, even zonnig en laidback als het nummer zelf.

"Sweet Cadaques to Figueres a 40 minute ride
You drive it and I spend it looking out my window
Sweet Salvador the shadows painted and the light he saw
The way I see it now so clear like diamonds on the water"


...LEES HIER VERDER...

THE VACCINES IN PARADISO (27.02.2011)

What did you expect from the Vaccines? is de naam van het aankomende debuutalbum van The Vaccines, één van de grote hypes van dit moment. En ja; een nummer 3 notering in de BBC list of 2011 en genamecheckt worden als oa de nieuwe Ramones, Libertines en Drums schept inderdaad enige verwachtingen

Ook in de uitverkochte bovenzaal van Paradiso is een voorzichtige opwinding voelbaar over dit Londense viertal, wiens staat van dienst voorlopig nog niet verder rijkt dan 2 singles. The Vaccines lijken zelf gelukkig weinig last te hebben van hun gehypte status. Zonder al teveel omhaal spelen ze in dik drie kwartier iedereen omver met een energie en overtuiging die de verwachtingen van het begin tot het einde waar maken.

Het gaat allemaal recht vooruit; puntige rocksongs die even abrupt eindigen als ze beginnen en over het algemeen rond de twee minuten klokken. Invloeden varieren van Ramones, The Jam en Jesus And Mary Chain tot wat meer hedendaagse bands als The Drums en Glasvegas.

Ondanks de rauwe recht-toe-recht-aan benadering hebben de liedjes een slim vakmanschap en meer diepte dan je op het eerste gehoor zou zeggen. "I think it takes balls to make simple music", zegt zanger Justin Young in een interview met de BBC, om maar aan te geven dat eenvoudige songs maken niet betekent dat er geen diepgang in moet zitten.

Daarvan getuige bijvoorbeeld het wave achtige A Lack Of Understanding en het bijna epische Family Friend, dat live ontaard in opzwepende marsdrums en een flinke bak feedback. Dankzij de gebruikelijke internetkanalen worden aanstekelijke hitjes als Post Break Up Sex, Blow up en natuurlijk Wreckin' Bar al voorzichtig meegezongen.

The Vaccines is geen band van gedoe. Geen attitude of gevatte praatjes on stage, maar gewoon sympathieke jongens die weten hoe je een pakkend nummer maakt en dat live kunnen onderschrijven. Eigenlijk is bijna elk liedje raak en van het soort kwaliteit dat zo vertrouwd klinkt dat je denkt dat je het al jaren kent, zonder aan frisheid in te boeten.

Na 14 nummers in krap 50 minuten is het gedaan; voorbij voor je er erg in hebt en het enige wat je eigenlijk wilt is de hele set nog een keer horen. Ons hebben ze helemaal overtuigd, we kijken uit naar de festivals deze zomer, waar ze zomaar zouden kunnen uitgroeien tot publieksfavoriet.

The Vaccines - Wreckin' Bar/If You Wanna (live@Paradiso)


Setlist:

Wolf Pack
We Are Happening
Post Break-Up Sex
Blow It Up
It's All Good
All In White
Under Your Thumb
Wetsuit
A Lack of Understanding
Wreckin' Bar
If You Wanna
Family Friend
encore
Sometimes Good Guys (Don't Wear White)
Norgaard

Gezien: The Vaccines, Paradiso, 26 februari 2011

...LEES HIER VERDER...

DE 10 BESTE ALBUMS VAN 2010

Koude rillingen in de hitte, lome melodieën, veelbelovende debutanten en mooie producties. En hulde aan mr. Burton, zware tassen en The Spark. Kortom; mijn 10 albums van 2010.

10. The Thermals - Personal Life
Dankzij Spotify en zonder voorkennis stuitte ik op deze band. Later las ik ergens dat ze vroeger veel beter waren. Meer punk enzo, minder geproduceerd. Geproduceerd is natuurlijk een beetje een vies woord. Dat moet ik dan maar eens uit gaan vinden, hoe dat zit. Ik vind ze in ieder geval in 2010 heel goed. Mooi geproduceerd ook.

9. Jon Allen- Dead Mans Suit
Rafelige emotie, een jonge Rod Stewart. Schitterende stem, hardwerkende jongen, zeer getalenteerd en goede backing-band. Luister naar In Your Light en huiver. Dit is zo'n plaat die je eindeloos kunt blijven draaien. Doet het ook erg goed met kerst trouwens. En Allen haalt hiermee zomaar mijn 10.

8. Paul Weller - Wake Up The Nation
Kleine kans dat Weller niet in mijn lijst staat als hij een nieuwe plaat uitbrengt. Heroes are forever. Wake Up The Nation grijpt (meer dan zijn vorige solo albums) terug op het hoekige werk van The Jam. Stevig en gevarieerd.

7. The Coral - Butterfly House
Soms weet je pas als het terug is wat het was dat je zo hebt gemist in de albums daarvoor. The Spark. Butterfly House heeft alles in zich wat een goed Coral album bezit, met als bonus een fris fruitige sprankeling van hervonden chemie.

6. Broken Bells - Broken Bells
Daar is hij, Mr Brian Joseph Burton alias Danger Mouse. Hoe briljant is die man eigenlijk? Alleen al dit jaar is hij verantwoordelijk voor 3 ongekend sterke albums; van de Black Keys, Danger Mouse & Sparklehorse (net buiten m’n top 10) en Broken Bells. En dan heb ik het nog niet eens gehad over eerder werk met Beck, The Gorillaz, Gnarls Barkley... Maargoed, hij dus. Samen met James Mercer van The Shins, de man met één van de mooiste vocalen van deze tijd. Een gouden combinatie.

5. Frightened Rabbit - The Winter Of Mixed Drink
“You know when you’re carrying a really heavy bag for what seems like forever and you reach wherever you’re going, finally dump it down on the floor and it feels like your arms are slowly rising up in happy relief.” Aldus de NME om het gevoel bij deze plaat te omschrijven. Niets aan toe te voegen.

4. The Black Keys - Brothers
Vuig en zompig; the way we like it. Ook de Black Keys stoten dit jaar, net als The National, door naar het grote publiek. Verdiend! Riep iemand Danger Mouse?

3. Balthazar - Applause
Bijzonder sterk debuutalbum. “Gortdroog, melodieus, laidback, vol hitpotentie, de lo-fi Arctic Monkeys... “ Aldus een greep uit de recensies. Bathazar is inderdaad precies al het voorgaande. Ga dit luisteren en laat je meeslepen door de heerlijk loom gezongen vreemde teksten van Maarten Devoldere en Jinte Deprez, het zachtjes rammelend gitaarwerk en een paar heerlijke baslijnen...

2. Tame Impala – Innerspeaker
Eén van de grootste verassingen van dit jaar. Jaren ’60 psychedelica met een zanger die klinkt als John Lennon, en dan toch nergens als copycat klinken. Dat is een prestatie. Heerlijk, dromerig toegankelijk... Werelddebuut.

1. The National - High Violet
In juli dit jaar schreef ik over een gedenkwaardig optreden op een mooie zomeravond in Brooklyn: “Deze man [Mat Berninger] zorgt ervoor dat je elk haartje op je lijf afzonderlijk overeind voelt komen tot één grote rilling terwijl het buiten 32 graden is. Wie doet hem dat na?” Daarom dus, The National op 1 in deze lijst.

...LEES HIER VERDER...

MILES KANE'S ODE AAN THE MUSIC MACHINE

Begin volgend jaar verschijnt het eerste solo album van Miles Kane, voormalig frontman van The Rascals en vooral bekend als wederhelft van Alex Turner in The Last Shadow Puppets.

Inhaler is de eerste single en klinkt eigenlijk precies als een combinatie van beide bands. Ook hier heeft Kane zich laten beinvloeden door de jaren 60, specifieker gezegd, Inhaler is een remake (of ode aan, zo je wilt) van het nummer Mother Nature Father Earth van 60's garage-psychedelica band The Music Machine.

Het is nog niet duidelijk hoe Kane's album gaat heten of wat de exacte releasedatum is, wel is bekend dat niemand minder dan Noel Gallagher gastvocalen levert op het nummer 'My Fantasy'. Als tegenprestatie speelt Kane mee op het lang verwachte solo album van Gallagher, dat ergens diep in 2011 zou moeten uitkomen.

Miles Kane - Inhaler


De officiele video van Inhaler vind je hier (live at MOJO-Liverpool)
Het nummer Mother Nature Father Earth van The Music Machine vind je hier
...LEES HIER VERDER...

THE BOXER REBELLION IN PARADISO (11.11.10)

The Boxer Rebellion is typisch zo'n band met een lange adem en een hoge gun factor. Gisteravond stonden ze in de uitverkochte bovenzaal van Paradiso en lieten ze zien dat ze eigenlijk een maatje te groot zijn voor deze zaal.

Sinds 2003 timmert The Boxer Rebellion aan de weg met goed in het gehoor liggende, galmend sferische shoegazerock met de nodige hitpotentie. Een sound die zich beter leent voor de grote stadions dan de intieme setting van Paradiso.

Jarenlang echter werd de Londonse band geplaagd door botte pech. Het begon veelbelovend in 2003 toen ze getekend werden door legendarische platenbaas Alan McGee (Oasis, Primal Scream, Libertines) en er een tour met The Killers werd gepland. Maar Zanger Nathan Nicholson werd ernstig ziek, de tour werd gecancelled en twee weken na het verschijnen van debuutalbum Exits in 2005 ging het label van McGee zielloos ten onder.

Sindsdien brengt The Rebellion materiaal in eigen beheer uit en grijpen ze elke gelegenheid aan om te spelen. Gisteravond stond er een geoliede, hardwerkende en strakke band op het podium, die misschien nog wat meer eigen karakter moet ontwikkelen, met name in de interactie met het publiek maar verder klaar is voor de grotere zalen.

In februari verschijnt hun derde plaat A Cold Still en de preview gisteravond van oa de nummers Step Out Of the Car en The Runner klonk veelbelovend. Zou dit dan de verdiende doorbraak betekenen?

The Boxer Rebellion - Red Light Means Go


The Boxer Rebellion - Forces


Website
Facebook

...LEES HIER VERDER...