Posts
De zaal is tot de nok gevuld en gonst van gespannen verwachting. Het podium staat vol met stoelen, muziekstandaards, violen, cello's, blaasinstrumenten en een pauk. Geen alledaags tafereel in poptempel Paradiso. Dan dimmen de lichten, zet het orkest in en betreden de twee piepjonge gentlemen het podium. In stijl uiteraard; Miles Kane strak in pak, en Alex Turner in rock 'n roll uniform: strak leren jasje en zwarte skinnies. Achter hen een 16-koppig orkest met eigen dirigent.
En dat op je 22e. Ik heb zowel The Rascals als Arctic Monkeys meerdere keren live gezien, maar het vakmanschap van deze heren komt vanavond meer tot zijn recht dan in hun afzonderlijke bandjes. Met name Miles Kane excelleert in freaky gitaarspel en fijne solo's. Maar het is vooral de samenzang die voor kippenvel zorgt. Hoeveel hun stemmen ook op elkaar lijken, ze vullen elkaar adembenemend goed aan, met steeds wisselende zang (bijvoorbeeld in Bowie cover 'In The Heat Of The Morning') en schitterende harmonie (Standing Next To Me).
Band en orkest spelen retestrak en soepeltjes alsof ze al jaren met elkaar touren. Een speciale vermelding is op zijn plaats voor officieus derde Puppets-lid James Ford (producer van The Puppets en Klaxons' Mercury Prize winnend album 'Myths Of The Near Future' én drummer van Simian Mobile Disco). Wat kan die gast lekker drummen.
Ze openen full blast met 'In My Room' en direct daarna de hit 'The Age Of The Understatement'. Vooral bij 'Separate And Ever Deadly' zwelt het orkest tot hogere proporties gesteund door staccato drums en prachtige samenzang. Eén van de hoogtepunten. De sfeer tussen de bandleden onderling zit er goed in, Miles, de grappenmaker, heeft continu een grijns op zijn gezicht en onderling wordt er over een weer op los gegrapt. Toch blijft Alex Turner, ondanks zijn status als muzikaal wonder, nog altijd wat ongemakkelijk op het podium. Praten met het publiek laat hij dankbaar over aan Kane. Als hij twee nummers zonder gitaar vertolkt (prachtig gezongen uiteraard), heeft hij duidelijk moeite om zich een houding te geven, terwijl Miles Kane, even zonder gitaar, in zijn vertolking van 'Memories' (Leonard Cohen) overtuigend de crooner uithangt.
De band speelt naast het hele album ook twee b-sides van single Standing Next To Me en vier covers, die mooi in het georkestreerde geheel passen. Voor 'Paris Summer' (Nancy Sinatra & Lee Hazlewood) wordt de hulp ingeroepen van zangeres Rosie van supportact Ipso Facto. Het verrassende en adembenemende hoogtepunt is wat mij betreft de Beatlescover 'I Want You (She's So Heavy)' Er zijn maar weinig artiesten die daar mee weg komen maar ik heb zelden zo'n verbluffend mooie Beatles cover gehoord. Kippenvel.
Kortom, een show waar helemaal niks op aan te merken valt, behalve dat het nog wat langer had mogen duren. Het schijnt dat er volgend jaar een nieuw Arctic Monkeys album én een nieuw Last Shadow Puppets album uitkomt. Laat maar komen!
The Last Shadow Puppets
Paradiso 20-10-2008
Setlist:
In My Room
The Age Of The Understatement
Calm Like You
Black Plant
Gas Dance (b-side)
Only The Truth
Paris Summer (Nancy Sinatra & Lee Hazlewood)
Seperate And Ever Deadly
Hangt The Cyst (b-side)
I Want You (She’s So Heavy) (The Beatles)
My Mistakes Were Made For You
I Don’t Like You Anymore
In The Heat Of The Morning (David Bowie)
The Chamber
Time Has Come Again
The Meeting Place
Encore
Memories (Leonard Cohen)
Standing Next To Me
4 opmerkingen:
Ik heb ze gezien in Brussel en was ook supergaaf. Wat een artiesten...
Jammer van het voorprogramma Ipso Facto...maar goed, daardoor waren de Puppets wel des te gaver.
En, had ik teveel gezegd? Ongelofelijk hoe die twee snotapen het klaarspelen. Ik ben twee dagen na hun grootse show in Brussel nog steeds danig onder de indruk.
@Marco; ha nee, niks teveel gezegd, ben zwaar onder de indruk!
Heb je alternative.blog ook gezien? die spreekt zelfs van muziekgeschiedenis..
Dammit, ik lees her en der over een stukje prachtmuziek dat ik heb moeten missen. Jammer, maar helaas.
Een reactie posten