Review: Oasis - Dig Out Your Soul

Sommige dingen veranderen nooit en dat is een geruststellende gedachte. Neem Oasis, want daar hebben we het over. Al 15 jaar lang hartstochtelijk geliefd en intens gehaat. Al 15 jaar lang produceren ze in-your-face britrock; meebrulbare anthems en prettige ballads, gebouwd op eenvoudige [euh ja, soms 'geleende'] riffs. Al 15 jaar lang vinden ze zichzelf vanzelfsprekend de beste band ter wereld, alle andere muziek 'rubbish', en blijven ze tot het einde der tijden genadeloos de vloer aanvegen met alles wat niet 'working-class' is, al hebben ze ondertussen miljoenen in de bank. Het trackrecord aan controversiele soundbites van de broertjes Gallagher zal wel nooit overtroffen worden.

Maar toch lijkt er iets veranderd. Boze Liam is jaren geleden een rustige huisvader geworden, broer Noel heeft op zijn 41 de status van 'elderly statesman' bereikt ("what can I say, I'm cursed with opinion") en anno 2008 verkent Oasis heel voorzichtig nieuwe territoria. Niks buitenissigs, het is wel Oasis... en niet buiten de eigen comfort-zone, dat zou een verwerpelijke gedachte zijn ("It took me 15 years to build one, no one's gonna f*cking drag me out of it", aldus Noel), maar toch iets van vernieuwing. En dat loont. Dig Out Your Soul is goed, erg goed zelfs.

Bij elke nieuwe Oasis gaat de vraag op of dit dan de plaat is die het niveau van Definitely Maybe en Morning Glory haalt. Of DOYS dat doet? Hoewel vorig album 'Don't Believe The Truth' al een terugkeer naar vorm was, is de vraag is nu voor het eerst in jaren weer echt relevant.

Uiteraard zijn Beatles en Kinks invloeden nooit ver weg, maar zowaar komt er hier en daar ook een vleugje Pink Floyd, een snufje Doors en een flinke schep jaren '60 psychedelica om de hoek kijken. De plaat is behoorlijk stevig en groovy, met als enige rustpunt het verbluffend mooie 'I'm Outtta Time' van de hand van Liam Gallagher. Noel laat zijn songwriters hegemonie langzaam varen, wat resulteert in 3 nummers van Liam, 1 van gitarist Gem Archer en 1 van bassist Andy Bell.

Al bij de eerste tonen van de gedreven opener Bag It Up zetten de heren hun punt. Fijne binnenkomer, zeg. Noel Gallagher is zo te horen weer even in zijn door geestverruimende middelen vertroebelde verleden gedoken. Dat resulteert in een psychedelische tekst en dito vette groove, losjes geïnspireerd op Baron Saturday van The Pretty Things. Fijne samenzang van de broers.

Het pianonummer The Turning heeft een dromerige baslijn, maar ontploft in stevig gitaarwerk en pittig refrein "Come on, shake your ragdoll baby". Het nummer eindigt in een stemmig outtro opgenomen op straat in LA met politiesirenes op de achtergrond.

Persoonlijke favoriet Waiting For The Rapture leunt zwaar op een staccato baslijn en heeft een fijne partij blues in huis. Eigenlijk is het een als heavy gitaarnummer vermomde lovesong, gezongen door Noel die maar weer eens bewijst dat hij een geweldige stem heeft. Hij heeft niet de trademark-sneer van Liam maar trekt met gemak twee keer zoveel registers open.

Single The Shock Of The Lightning, u ondertussen ongetwijfeld bekend, is een bijzonder prettig stuwende stamper, met Liam die de tekst ouderwets lekker uitspuugt "Come in come out tonight". Mét drumsolo, jawel.

Dan is het even even heel diep ademhalen voor Liam's masterpiece I'm Outta Time. Uiteraard helemaal in Lennonstijl; compleet met la-la-la intro, beatlesque gitaarwerk en Lennonsample aan het eind. Maar nooit eerder klonk Liam zo gevoelig (ik zou bijna kwetsbaar schrijven) en hadden zijn teksten een diepgang die verraad dat er achter zijn braniefaçade 'more than meets the eye' schuilt. "Can get myself some peace of mind, you know its getting hard to fly. If I'm to fall would you be there to aplaud, or would you hide behind them all." Kippenvel.

(Get Of Your) High Horse Lady is een beetje een vreemde eend in de bijt, het lijkt bijna een improvisatie met de sterk vervormde zang (van Noel), klappende bandleden en losse bluesgroove. Het nummer eindigt in een Pink Floyd-achtig uittro; iemand die over een grindstrand loopt, meeuwen op de achtergrond. Als je het album met DVD koopt wordt onthuld dat de meeuwen aan het einde omgekeerd versneld worden afgespeeld naar het begin van Falling Down.

Waar I'm Outta Time Liam's finest moment is, is Falling Down Noel's meesterwerk van deze plaat. Wederom schitterende, breekbare zang van Noel en zowaar ook hier retrospectie. "I tried to talk to God to no avail, I called him in and out of nowhere. I said if you won't save me, please don't waste my time" Eén van de beste nummers van het album.

To Be Where There's Life van de hand van gitarist Gem is 100% Beatles, een ode aan George Harrison én -het is een wondere wereld- een Oasistrack zonder gitaar. Wel twee plastic speelgoed sitars van 12,50, opgenomen met een Abbey Road microfoon van 50.000 pond. En Noel op gong. Ik zei al...wondere wereld. Zompige bas, prettige drive. Benieuwd hoe ze dit live gaan doen.

Ain't Got Nothing On You gaat over een kroeggevecht in Munchen jaren terug, het kostte Liam zijn voortanden en eindigde in een arrestatie van de halve band. Hij is duidelijk nog steeds boos. In The Nature Of Reality is het bassist Andy Bell's beurt om zijn ziel uit te graven op zoek naar de mysteries van het leven. Gek genoeg speelt hij zelf niet mee op het nummer. De baslijn is van de hand van collega Gem en hoewel de zanglijn niet heel bijzonder is te noemen ligt er wel een ontzettend aanstekelijke riff onder.

Op de prachtige afsluiter Soldier On laat Liam nogmaals zien dat hij als liedjessmit niet onderdoet voor zijn grote broer. Verhaal is dat The Coral een demo van dit nummer vond op de computer van de studio, en niemand zich kon herinneren dat ze dit geschreven hadden, laat staan opgenomen. De plaat eindigt in een fijne partij distortion.

Dig Out Your Soul is een ijzersterke plaat, en na één dag in de verkoop is Oasis al verzekerd van een nummer 1 positie in Groot Brittanie, hun concerten verkochten binnen een uur uit en de sterren reviews vliegen je om de oren. De Manchester lads zijn aan hun tweede jeugd begonnen. Fijne tijden.

Oasis - I'm Outta Time


Oasis - Waiting For The Rapture