Vergeten psychedelische sixties rock

S.F. Sorrow van The Pretty Things

In 1968 verschijnt de allereerste rockopera (jawel, eerder dan The Who's 'Tommy'), het tegenwoordig bijna vergeten album 'S.F. Sorrow' van The Pretty Things.
Op deze plaat staat de briljante track 'Baron Saturday'. Dit nummer werd onlangs aangehaald door zowel Kasabian als Oasis als inspiratiebron voor hun binnenkort te verschijnen albums. Tijd dus om 'S.F. Sorrow' weer eens te draaien.

The Pretty Things starten in 1964 met Phil May en gitarist -en The Rolling Stones oprichter- Dick Taylor. Hoewel ze kleine successen hebben (o.a. in Nederland) ontstijgen ze nooit echt het cultcircuit. De band staat onder sterke invloed van wijlen Bo Diddley ('Pretty Things' is een Diddley song), maar wordt gaandeweg steeds experimenteler. Dit resulteert in 1968 in het in LSD gedrenkte, psychedelische album 'S.F. Sorrow'.
Opgenomen in Abbey Road Studios, terwijl de Beatles en Pink Floyd tegelijkertijd in de ruimtes daarnaast bezig waren met 'Sgt. Peppers'.. en 'Piper at the Gates..'. Mooie historie!

S.F. Sorrow vertelt in 13 tracks het totaal miserabele leven van Sebastian F. Sorrow. Alles aan zijn leven is doorsnee; ouders, woonplaats, werk. Als hij naar het front wordt gestuurd begint de ellende pas goed. Hij overleeft ternauwernood al het geweld, maar verliest vervolgens zijn geliefde in een luchtballonramp(!). Terwijl hij wegzakt in depressies, ontmoet hij de manipulatieve voodoo-figuur Baron Saturday, die hem de ondraaglijke werkelijkheid van zijn zinloze bestaan toont. LSD dus..

Ondanks alle misère is de plaat een lekkere trip, vette garagerock, opzwepende drum & bas, melanchonische zang en typisch jaren '60 geluid als de mellotron. Het geweldige 'Baron Saturday' (track 7) is een Beatlesque nummer met een heerlijk groovy ritme, opzwepende percussie, bezwerende zang en een briljant refrein:

'Baron Saturday':

BRONNEN: NEW YORK TIMES , The First Rock Opera, 1998 | MOJO Magazine, Bo Diddley, aug 2008