Net buiten Utrecht, aan het Amsterdam-Rijnkanaal, ligt het groene terrein waar zaterdag festival de Beschaving voor de zesde keer is neergestreken. Een eigenwijs en dit jaar behoorlijk ambitieus festival. Internationale namen, een breed theateraanbod en de nodige geinige festivalinstallaties zoals zeecontainers om in te trancen en een zonnebrandinsmeerpaal. De uitstraling is lekker houtje-touwtje en vriendelijk, de ordehandhaving heet hier 'sfeerbeheer', een frietje kost slechts 2 euro, en... het is vandaag weer zomer.
Als wij om kwart voor twee het terrein oplopen is Voicst net begonnen in de grootste tent, de Bekroning gedoopt. Hoewel de arm van zanger Tjeerd Bomhof (na zijn botsing met een boom) niet meer in het gips zit, is vervangend gitariste Elle Bandita nog steeds van de partij. Bandita, die de hele zomer invalt, oogt alsof ze al jaren meespeelt en zet een lekkere partij gitaarrock neer. Bij krakers als 'I Feel Like A Rocket', 'Everyday I Work On The Road' en nieuwe single 'High As An Amsterdam Tourist' begint het publiek een beetje los te komen, ondanks het vroege uur. De show rolt door zoals we van Voicst gewend zijn, inclusief dance intermezzo, blazers en grote ballonnen. Het is jammer dat het geluid in De Bekroning zo slecht is afgesteld, dit blijft de hele dag een ergernis.
Na Voicst even in het gras chillen bij de klanken van tropische souldiva Nneka (de nieuwe Lauren Hill, wordt gezegd) en terug naar de grote tent voor Air Traffic. Helaas, helaas, Pete Doherty achtige taferelen hier, want de zanger is kwijt en wordt niet op tijd teruggevonden. Show gecancelled, slechte reclame voor Air Traffic en een persoonlijke teleurstelling, want dit was eentje waar ik naar uitkeek.
Dan is er ineens ruimte voor nog wat meer Nneka én Hit Me Tv, dat fijne Nederlandse stuiterpop bandje, wat prima combineert met een middagsnack en biertje in de zon. 'Maybe The Dancefloor!'
De Belgische Milow slaan we over want er moet nederhop genuttigd wordt bij Hollands trots Pete Philly & Perquisite. Wat een soepele gast is die Philly. Vlotte babbel, coole moves en een heerlijke stem, die moeiteloos overgaat van rap naar zang en terug, terwijl Perquisite mellow tonen uit z'n arty-farty cello tovert. Hiphop is over het algemeen niet erg aan mij besteed, maar dit gaat er best in. 'Empire', 'Mystery Repeats' en vooral het laidback 'Time Flies'.
Van deze beats gaat de route naar de semi-akoestische uptempo folkpop van The Dodo's. Na het album 'Visitor' een paar keer te hebben beluisterd was ik nog niet zo overtuigd, maar live zijn deze Californische jongens erg indrukwekkend. Opzwepende drumritmes in prachtig samenspel met de xylofoon en razendsnel gitaarspel. Het ritme verslapt geen moment en het is een genot om naar zanger/gitarist Meric Long te kijken. Wat kan die man spelen. Helaas ook hier wat problemen met het geluid.
Het staartje van de show van Gem vervolgens maar overgeslagen om een stukje Kate Nashmee te pakken. Maar hoewel ze in de CD speler best fijn is kan het live totaal niet boeien. Saai en plichtmatig.
Snel vertrokken richting Das Pop. Dansbare britpop uit Belgie met een zeer energieke frontman en een razend strakke band. Zodra zanger Bent van Looy de microfoon grijpt is het feest. Er worden een aantal nummers van de aankomende (door de DeWaele brothers geproduceerde) plaat gespeeld en vooral knetterende nieuwe single 'Underground' brengt het publiek flink aan het dansen. Fijne plaat en fijne band. Eén van de hoogtepunten van de dag.
Na een klein stukje pastelkleurige Mystery Jets is het wachten op The Cribs. Want The Cribs heb ik nog niet eerder live aan het werk gezien én nieuw bandlid en Smiths legendeJohnny Marr is erbij vandaag. Dus sta ik 20 minuten voor aanvang al in de tent. Na een eindeloos durende soundcheck -..one..two...one..two..- barsten de The Cribs los in een dikke muur van gitaargeweld en kan ik eigenlijk geen zinnig woord meer over deze show zeggen. Alleen dat, temidden van deze extatische bak ontspoorde herrie, springende en crowdsurfende lichamen, er één punt op het podium is waar ik 40 minuten lang gebiologeerd naar heb gestaard: Johnny Marr. Hoe cool kan een gitarist van 50 zijn? Wat mij betreft heeft hij het woord uitgevonden. Iets voor het einde ruk ik mezelf toch maar los van dit plaatje, met als note to self om ze niet te missen als ze weer in Paradiso of Melkweg staan. Want ik moet op weg naar The Babyshambles.
Wonderlijk genoeg beginnen The Babyshamblesstipt op tijd. En Pete is er. Nou ja, lijfelijk dan, geestelijk was de getroubleerde zanger niet helemaal in Utrecht. Dit bepaald jammer genoeg de sfeer van met name de eerste helft van de show. Zoals gewoon is de set een totale wanorde van improvisatie, gitaargerammel, soundchecken en bier gooien. Maar werd dit begin dit jaar in Paradiso nog gecompenseerd door de urgentie waarmee Doherty de nummers zong, deze intensiteit is vandaag ver te zoeken. Starter 'In The Morning' kwam slecht uit de verf en na een kleine opleving bij 'Delivery' begint er pas een beetje van de Shambles-magie door te sijpelen bij 'Pipe Down' op driekwart van de set. Het publiek wil wel en grijpt elk uptempo moment aan om helemaal los te gaan waardoor de sfeer er uiteindelijk toch nog lekker in komt. Het wordt feest toen Soko, Adam Green en Cribs bassist Gary Jarman het podium opstormen om mee te dansen, brullen en crowsurfen bij een ontspoorde versie van cover 'Twist And Shout'. Afsluiter 'Fuck Forever' smaakt naar veel meer maar helaas is het alweer klaar. Een onvoorspelbaar zootje met een matige performance maar toch is een vleugje magie blijkbaar genoeg om (mij in ieder geval) geboeid te houden.
Dan nog even nachillen bij het laatste stukje I Am Kloot, die met hun prachtige luisterliedjes en John Bramwell's schuurpapieren stem de tent met gemak stil krijgen en aan het einde een daverend applaus in ontvangst nemen. Misschien in oktober toch ook maar weer heen als ze in Paradiso staan.
Van het theaterprogramma en de nachtprogrammering heb ik helaas niks meegekregen want na I Am Kloot zat voor ons de dag erop. Een prima einde van het festivalseizoen en volgend jaar zeker weer. ...LEES HIER VERDER...
De drie Ieren van The Script beseffen het zelf nog nauwelijks. 'Zo ben je een beetje aan het jammen met vrienden en het volgende moment sta je op 1 in de hitparade en wordt je persoonlijk uitgenodigd door Bono en The Edge in hun nachtclub in Dublin', aldus Danny O'Donaghue in een interview met de BBC. Het overkomt ze allemaal.
Debuutsingle 'We Cry' werd in Groot Brittanie razendsnel omarmd door verschillende radiostations en gebombardeerd tot single van de week. Nieuwe single 'The Man Who Can't Be Moved' gaat momenteel hard richting de 1e plaats in de Britse charts en het debuutalbum staat sinds de release al twee weken bovenaan.
Hoewel ik geen fan ben van R&B, The Script toch echt wel in die hoek geplaatst kan worden, en de productie ook nog eens behoorlijk gelikt is, zijn beide single toch erg goed te doen. Vooral door toedoen van O'Donaghue's prachtige soulvolle stem. Als ze ook nog iets kunnen met gitaren ben ik benieuwd naar de rest van het album.
Van de platenmaatschappij mogen we niet embedden maar luisteren kan wel:
Afgelopen woensdag ging de nieuwe single van de Kaiser Chiefs voor het eerst de ether in op BBC Radio 1. De single 'Never Miss A Beat' is geen onbekende voor de meeste fans. Het nummer is ruim een jaar geleden al geschreven, speciaal voor de festivalshows die de Kaisers deze zomer deden, en dus al veelvuldig live gespeeld.
De Kaiser Chiefs brengen op 13 oktober hun nieuwe en derde album uit, het door Mark Ronson ('Valerie') geproduceerde 'Off With Their Hands'. Single 'Never Miss A Beat' komt 8 oktober uit. Beluister hier de BBC radioshow.
"There is no nation of you, there is no nation of me, our only nation lives in Lucid Dreams
Deze week op de new releases lijst van NME; 'Lucid Dreams', de eerste nieuwe Franz Ferdinand track in 3 jaar.
Dat Lucid Dreams als single wordt uitgebracht wordt overigens noch op de Franz Ferdinand site, noch bij platenmaatschappij Domino bevestigd. Het nummer was al eerder te horen in een krakende stream tegen inlevering van je emailadres maar staat nu gewoon glashelder op You Tube. Ouderwets lekker en dansbaar, inclusief meebrulrefrein.
Broken Records is een zevenkoppige band uit Edinburgh, opgericht in 2006. De band, met in de bezetting oa. strijkers, cello, accordeon en trompet, maakt een mix van indierock en traditionele folk en klinkt toch niet als Arcade Fire-kopie. Het gaat meer richting Bon Iver en Okkervil River. Gedragen en orkestraal, en regelmatig uptempo en folky. De zanger heeft een intense en breekbare stem die soms herrinnert aan Jeff Buckley. Ze imponeerden mij dit voorjaar op London Calling met hun muziek, helaas niet met de podiumpresentatie. Wat dat betreft lijken ze jammer genoeg ook op Okkervil River; het is behoorlijk beroerd om naar te kijken; weinig uitstraling, veel te serieus en in zichzelf gekeerd. Maar dat kan nog groeien, hopelijk kijken ze wat dat betreft eens goed naar Arcade Fire.
In 2007 kwam een eerste EP uit en vorige week werd een nieuwe single 'Slow Paradise' gelanceerd, waarschijnlijk de voorbode van het debuutalbum dat ergens eind dit jaar uit zou moeten komen.
'Songs For You, Truths For Me' is de titel van album nummer twee van James Morrison. Na het stormachtige debuut 'Undiscovered' kiest James eieren voor z'n geld en gaat op dezelfde voet verder, wat ongetwijfeld weer de nodige hits oplevert. Helaas is nieuwe single 'You Make It Real' wel heel erg Sky Radio-eenheidsworst. Het is jammer dat Morrison, met zo'n fenomenale stem, niet meer doet met z'n muzikale composities.
Voor een definitief oordeel moeten we echter het nieuwe album afwachten. 'Songs For You, Truths For Me' verschijnt 29 september, single 'You Make It Real' 22 september. Bekijk na de klik de video en oordeel zelf.
Op 23 september verschijnt de opvolger van debuutplaat 'Robbers And Cowards' uit 2006. Deze plaat met prachtige singles 'Hang Me up To Dry' en 'We Used To Vacation' heeft bij mij flink wat rondjes gemaakt. Bluesy indierock uit California met het zeer specifieke, ijle stemgeluid van zanger Nathan Willet.
Binnenkort dus plaat nummer twee, getiteld 'Loyalty To Loyalty', waarvan de stevige nieuwe single 'Something Is Not Right With Me' alvast gratis wordt weggegeven op de Cold War Kids pagina. Beluist 'm hier.
In Amerika schieten de fijne indiebandjes momenteel als paddestoelen uit de grond. Na MGMT, Vampire Weekend, Fleet Foxes en Black Kids is er nu Ra Ra Riot uit New York. Ze vielen op met hun eerste EP (Ra Ra Riot EP), en openden al voor Editors en Tokyo Police Club en tourden met The Cribs.
Vorige week kwam debuutalbum 'The Rhumb Line' uit in de US en kregen ze prompt een 4 sterren review in Rolling Stone. De Europese release volgt in september. 'The Rhumb Line' is grotendeels geïnspireerd op de plotselinge dood van drummer John Ryan Pike, die vorige zomer na afloop van een concert in Massachusetts verdronk in zee. Ra Ra Riot maakt alternatieve rock met toevoeging van instrumenten als cello en viool en heeft goed geluisterd naar Arcade Fire en Vampire Weekend. De band bestaat (tegenwoordig) uit drie heren, en twee dames (op cello en viool). Hou deze naam in de gaten, hier gaan we zeker meer van horen!
Gister was het zover, het lang verwachte comebackalbum 'Forth' van The Verve kwam uit, 11 jaar na succesplaat 'Urban Hymns'. Het was het lange wachten waard. De spectaculaire festivalshows lieten al zien dat The Verve herboren en in topvorm is. Ashcrofts stem klinkt ouderwets goed en gitarist Nick McCabe is nadrukkelijk op de voorgrond met zijn bezwerende gitaarspel.
De spanning tussen gitarist Nick McCabe's sferische psychedelische soundscapes (a la 'Storm In Heaven') en zanger Richard Ashcroft's meer toegankelijke britpopliedjes ('Urban Hymns') is bijna voelbaar. Precies deze frictie tussen beide hoofdrolspelers, die in 1999 de voornaamste reden was voor de chaotische breuk, maakt 'Forth' tot een avontuurlijke en boeiende luistertocht.
De toon wordt direct gezet met stevige opener en kandidaat Verve-klassieker 'Sit And Wonder' een nummer geankerd in een stuwend ritme en een dreigende soundscape waarop McCabe lekker los gaat. Alsof The Verve nooit is weggeweest (zie live video hieronder). Dit wordt gevolgd door de stampende hitsingle 'Love Is Noise', met die fijne sample en lekkere groove.
Het toegankelijke 'Rather Be' (met piano) en ook ballad 'Judas', hadden beide niet misstaan op Urban Hymns. Judas is een mooi rustpunt op de plaat, een breed uitwaaierende ballad die langzaam opbouwt naar een zwellende climax. Helaas wordt al dit moois wat tenietgedaan door de simplistische songtekst: 'She said a latte, double shot for..Judas'. De diepere betekenis zal mij wel ontgaan.
Het bluesy en lome 'Numbness' luistert als een ingehouden improvisatie. Steeds als je verwacht dat het nummer uitbarst in een knallende ontlading neem de dreigende baslijn het weer over en meandert het ingetogen verder.
Na het poppy pianonummer 'I See Houses' volgt een donkere trip met 'Noise Epic'. De titel zegt het al. 8 minuten en 14 seconden lang onheilspellende spacerock. Van de voorzichtige basnoten, het Pearl Jam achtige intro en de gesproken teksten tot een totale ontploffing op 6 minuut 29 van metal-achtige proporties, met een razende Ashcroft er boven uit: "I got S P I R I T!" Om af te sluiten met een gebiedend "Wake Up, Wake Up!"
Dit imponerende geweld wordt gevolgd door het prachtig melanchonische 'Valium Skies', een gelaagde ballad met mooi samenspel tussen strijkers en Ashcrofts stem."She got all I need. Yeah, the air I breath. When it comes to my valium skies, she don't mind if I cry"
Het bezwerende 'Colombo' met zompige basgroove, ijle gitaar en Ashcroft in falsetto is net als Numbness meer improvisatie dan song. Halverwege verandert het nummer in een symfonische Pink Floyd-achtige gitaarsolo om daarna weer terug te keren bij het begin.
De schitterende epische afsluiter 'Appalachian Spring', levert de luisteraar in melodieuze golven over aan de berustende verlatenheid waarmee Ashcroft de nog steeds aanwezige demonen van zich afzingt. "Solitude, my sacred mood. I took a step to the left, took a step to the right. I saw myself and it wasn't quite right".
Kortom; een comeback om je niet bepaald voor te schamen. Het is duidelijk dat deze hereniging niet is ingegeven door een nijpend banktekort maar door liefde voor muziek en de wetenschap dat deze vier heren samen groter zijn dan de som der delen. Wellicht is de plaat wat minder toegankelijk dan Urban Hymns, maar daarmee komt hij zeker tegemoet aan fans van de dromerige spacerock kant van de eerste twee albums.
Of er hierna nog een vijfde gaat komen moet worden afgewacht. De berichten over ouderwetse spanningen binnen de band beginnen alweer door te sijpelen. Ik hoop dat dit album, na al het festival spektakel, wel wordt vergezeld door een Europese tour want deze plaat live lijkt me een hele fijne ervaring.
'Sit And Wonder' Live @ Oxygen 2008:
'Valium Skies' (zonder beeld):
'Numbness' (fan videocollage):
'Appalachian Springs' (fan videocollage -met kleine storing halverwege-):
Nederlands vrolijkste rammelpop bandje en festival-smaakmaker Voicst komt met single nummer drie van doorbraakalbum 'A Tale Of Two Devils'. De single heet 'High As An Amsterdam Tourist' en heeft een vermakelijke video's met eigenwijze koeien en hinderlijke toeristen die de rocksterren van hun werk houden.
De Infadels lijken geen genoeg te kunnen krijgen van de Lage Landen. Na een uitgebreide clubtour en spetterende shows op Lowlands en Pukkelpop, komen ze in oktober terug voor 3 data in Nederland en 1 in Belgie. Ondertussen loopt het fijne tweede album 'Universe In Reverse' ook lekker. Na 'Make Mistakes' en 'Free Things For Poor People' verschijnt 1 september de stuiterend nieuwe single 'A Million Pieces'. Check it out.
Begin dit jaar volgden de Charlatans het voorbeeld van Radiohead en gaven gratis hun nieuwe album weg via XFM. Met meer dan 30.000 downloads in één week werd dit een enorm succes. Sinds mei ligt de plaat ook in fysieke editie in de winkels. Nieuwe single 'Mis-Takes' is nummer vier van het album, en klinkt weer erg lekker. Groovy indierock, inclusief pittige drumpartij en orgeltje. Check hier de video. The Madchester survivors (opgericht in 1989) uit dezelfde lichting als The Stone Roses en Primal Scream, zijn na hun wereldwijde hit 'The Only One I Know' uit 1990 rustig door gegaan met platen maken. Geen breed uitgemeten break-ups, reunies en comebacktours, gewoon lekker muziek maken. 'You Cross My Path' is hun tiende album en de band klikt nog even fris, stevig en groovy als 18 jaar geleden. In februari dit jaar stonden ze nog voor een uitzinnige Melkweg.
Terwijl buiten de herfst vroegtijdig inzet, voel ik een onbedwingbare behoefte om slecht-weer-muziek te draaien. 'Civilians' van Joe Henry is zo'n typische stemmige herfstplaat. Muziek om je 's avonds mee op de bank te nestelen bij de kachel, of om live in een rokerige, bruine kroeg te ondergaan terwijl de regen tegen de ramen klettert. Begin dit jaar maakte ik kennis met Joe Henry, toen ik 'Civilians' hoorde in de videotheek op de hoek. Rare plek misschien, maar de eigenaar - en wandelende pop encyclopedie- levert naast films ook gratis (al dan niet gevraagd) muziekadvies. De liedjes van Henry laten zich trouwens beluisteren als kleine epische filmfragmenten. Hij observeert met rake precisie, poëtisch en soms hartverscheurend. Zijn stem klinkt soulvol, doorleefd en rauw. Henry's muziek is broeierig en jazzy, met country, blues en folk invloeden. Een singer/songwriter in de beste traditie van Tom Waits en Bob Dylan, maar ook voor liefhebbers van Neil Young en Ryan Adams.
Het vorig jaar uitgebrachte 'Civilians' bleek al de tiende plaat van Joe Henry te zijn. Zijn debuut stamt uit 1986. Hij is bovendien een veelgevraagd producer en werkte oa. met The Jayhawks, Loudan Wainwright III, Aimee Mann, en Elvis Costello. Verder was Henry verantwoordelijk voor het prachtige comeback album 'Don't Give Up On Me' van Solomon Burke, en won daarmee een Grammy. Daarnaast is hij getrouwd met de zus van Madonna en heeft hij een enkele single van zijn beroemde schoonzus geremixed.
Luister hier naar een akoestische versie van de track 'Civil War':
Het begint een trend te worden; vraag je fans een clip te maken voor je nieuwe single. Na Radiohead en Air Traffic schrijft ook Nada Surf een wedstrijd uit voor een clip bij nieuwe single 'Weightless'. 'Weightless' is alweer de vierde track van het schitterende album 'Lucky' dat in februari dit jaar uit kwam. Fans van de hitserie 'Heroes' zullen de single wellicht herkennen van de soundtrack. Wie zich Nada Surf alleen nog herinnert van monsterhit en boze tienerplaat "Popular' uit 1996 zal ze nauwelijks herkennen op 'Lucky'. De band is in de loop der jaren opgeschoven van surfrock naar melodieuze ingetogen indiepop. Sinds 1996 leveren ze in een redelijk constante kwaliteit om de paar jaar een nieuw album af, zonder al te veel poespas, ego's of pretenties. Grote hits hebben ze nooit meer gehad, maar wat maken deze veteranen uit Brooklyn mooie muziek!
'Lucky' is alweer hun vijfde, en wat mij betreft hun beste album. Prachtige melodieuze composities met een rusteloze melancholische ondertoon en teksten waar over nagedacht moet worden. Mooie zang van de nog altijd gekwelde Matthew Caws, die met 'Lucky' misschien dan toch eindelijk zijn eigen geluk heeft afgedwongen. Zonnige liedjes die een glimlach op je gezicht doen toveren maar je tegelijkertijd een beetje verdrietig maken.
In september doen ze twee optredens in Nederland; Paradiso op de 25e, en de Effenaar de 26e. Beiden nog niet uitverkocht, dus grijp je kans.
Nada Surf - Weightless (zonder video) De wedstrijd is maandag gepost dus veel is er nog niet binnen, ook hier kun je je kans nog grijpen, er valt 3000 dollar mee te winnen, zie het wedstrijdlinkje.
Tijdens een webchat met fans vandaag kondigde Bloc Party plompverloren aan dat hun nieuwe album 'Intimacy' over drie dagen verschijnt. Aanstaande donderdag kan het album (voor 5 pond) in mp3 kwaliteit gedownload worden op deze website. Een hoge kwaliteit CD kan voor 3 pond meer besteld worden maar wordt pas op 27 oktober geleverd. De Raconteurs pasten begin dit jaar eenzelfde shockrelease toe met album 'Consolers Of The Lonely' om ervoor te zorgen dat fans, pers en radio tegelijkertijd het album in handen zouden krijgen en iedereen tegelijk en onbevooroordeeld kon luisteren. Dat deze tactiek vooral erg geschikt is om voortijdig uitlekken tegen te gaan moge duidelijk zijn. Radiohead begon in feite met deze tactiek, hoewel het album 'In Rainbows' i.t.t. tot 'Consolers Of The Lonely' gratis te downloaden was en er later nog een special edition in de platenzaken verscheen. Bloc Party fans werden vorige maand teleurgesteld toen bleek dat de teller op de website van de band niet aftelde naar de release van het nieuwe album maar naar de radiopremière van single 'Mercury'.
Misschien heb je ze gister voorbij zien komen op Lowlands, de psychedelisch rockende Canadeze heren en dame van Black Mountain. In januari dit jaar brachten ze hun tweede album uit: 'In The Future'. Het was even wennen, maar wat een goeie plaat is dit! Een soort Wolfmother meets Folkrock. En ja, gek genoeg klinkt dat heel lekker. 'In The Future' brult als een orkaan over je heen met snoeiharde gitaren en pulserende drums, om vervolgens in te houden en dromerig melodieus uit je speakers te kabbelen, waarna een snerend jaren '70 orgeltje de opmaat vormt voor de volgende vette metalriff die op zijn beurt weer uitmondt in een breed uitwaaierende spacy trip, of een toegankelijke folkrock song. Zo, stop dat maar eens in een vakje.
Ik hou het op psychedelische retrorock. Black Mountain heeft zonder meer goed geluisterd naar Led Zeppelin en Pink Floyd, daar nog wat psychedelica bovenop gegooid (het 16 min! durende indrukwekkende 'Bright Lights'), fleugje progrock, her en der een flinke dosis Ziggy Stardust ('Wild Winds'), en dat door de folk-blender geklutst. En dat levert een knallende en afwisselende plaat op. Enige minpunt aan het album zijn wat mij betreft de nummers 'Queens Will Play' en 'Night Walks', beiden gezongen door zangeres Amber Webber, die naar mijn smaak wat teveel aan de emo-progrock kant hangen.
Black Mountain heeft al aardig wat pers gehad naar aanleiding van eerste plaat in 2005. Pitchfork labelde ze in 2005 tot ' best new music' en magazine Uncut nam de band op in het 'Books of Rock Revelations'. Ze verzorgden drie weken de support van Coldplay, en namen een nummer op voor de soundtrack van Spiderman 3. In Nederland stonden in ze juni al in een bijna uitverkochte Melkweg, en nu dus in de Charly tent op Lowlands. Kortom, deze band komt er wel.
Eerste single van het album is 'Wucan', een rustig, beetje dromerig nummer met trippy video en zeer aanwezig orgeltje.
De Mystery Jets doen het goed in Nederland. Via Noorderslag, twee keer London Calling en het voorprogramma van Kate Nash, staan ze 30 augustus op Festival de Beschaving als één van de grote namen naast The Babyshambles en Air Traffic.
Met nieuwe single 'Half In Love With Elizabeth', doen ze opnieuw een gooi naar de hitparade. De single wordt uitgegeven als EP en bevat naast twee nieuwe songs ook bijdragen van Kate Nash en Florence And The Machine. The Mystery Jets is een beetje een vreemde band. De leden komen van een geïsoleerd Londons hippie-eilandje in de Thames; de band is opgericht door vader en zoon Harrisson; toen zoon/zanger Blaine Harrisson slechts 12 jaar oud was. Vader gaat tegenwoordig niet meer mee op tour maar schrijft nog wel nummers. Blaine is bovendien een nogal opvallende verschijning, hij ziet eruit als een soort Robert Smith (The Cure) en loopt op krukken door een aangeboren afwijking. Geen standaard verhaal dus.
Hoewel ze naar eigen zeggen op hun eerste plaat sterk beïnvloed zijn door Pink Floyd en Syd Barrets solowerk, is daar op 'Twenty One' weinig van terug te vinden. De plaat klinkt behoorlijk poppy en jaren '80; vol fris-enthousiaste liedjes. Catchy refreintjes waarin af en toe wat Beatles harmonie doorklinkt, puntige gitaarpartijen die in de verte aan de Arctic Monkeys doen denken en vooral zonnige liedjes die makkelijk in je hoofd blijven hangen.
'Half In Love With Elizabeth' is de derde single van het in maart verschenen album 'Twenty One'. Eerdere singles 'Two Doors Down' en 'Young Love'(met Laura Marling) kregen in Nederland behoorlijk wat airplay. Mystery Jets - Half In Love With Elizabeth:
Vandaag ging de eerste single van de nieuwe Oasisplaat 'Dig Out Your Soul' in premiere. 'The Shock Of The Lightning' werd o.a. gedraaid op BBC's Radio 1 (met live commentaar van een beschonken en zeer geestige Noel Gallagher). Het nummer verschijnt officieel op 29 september 2008, het nieuwe album 6 oktober. Details over een wereldtournee volgen binnenkort. Beluister 'The Shock Of Lightning' na de klik.
Rond 8 uur vanochtend was Oasis' Noel Gallagher live te gast in de show van Chris Moyles. De plaat beleefde zijn wereldpremiere om precies 08.15. Dat de voormalig enfant terrible in topvorm was bleek in een uitermate vermakelijk interview-uurtje waarin Gallagher, nog behoorlijk beschonken van een net geëindigd feestje, zijn beruchte one-liners de ether inslingerde en wederom een handvol sterren op onnavolgbare wijze beledigde. Voor de liefhebbers; luister hier naar het interview (op 136 min.)
Met 'The Shock Of The Lightning' laat Oasis opnieuw horen waar ze goed in zijn. Verwacht van dit viertal geen geëxperimenteer of 'ander geluid'. Gewoon instinctieve rock 'n roll, luide gitaren en Liam's snerende stemgeluid. 'In your face' en puur, hele fijne rock wat mij betreft, maar vernieuwend... nee.
"I got my feet on the street but I can’t stop flyin’ My head’s in the clouds but at least I’m tryin’ I’m out of control but I’m tied up tight. Come in, come out tonight"
Oasis - The Shock Of The Lighning
The Shock Of the Lightning is deze week Hotshot bij Studio Brussel Hebben? Haal 'm hier ...LEES HIER VERDER...
Nog een paar dagen en het is zover, dan wordt één van de meest onwaarschijnlijke bandreünies ooit bekroond met een nieuw album; 'Forth' van The Verve. De nestors van de Britpop, 11 jaar geleden uiteengespat in een mistige clash van ruzies, gevechten, ego's en bergen drugs komen volgende week met de opvolger van 'Urban Hymns', één van de meest succesvolle platen van de jaren '90. Beluister hier alvast de track 'Judas' van het nieuwe album. Na de klik. 'Judas' is een aardige ballad, breed uitwaaierende, melodieuze gitaargolven en de bekende gekwelde stem van Ashcroft, maar geen nummer om ondersteboven van te raken. Het lijkt er echter wel op dat dit de nieuwe single en opvolger van 'Love Is Noise' wordt. Ik zou zelf eerder inzetten op het prachtige 'Valium Skies', een lekkere ouderwetse Verve ballad. Beluister 'Velvet Skies' en ook het meer uptempo 'Noise Epic' hier of haal alle vier genoemde tracks hier. Ik kijk in ieder geval alvast uit naar volgende week.
Het blijft nog even wachten op de nieuwe Franz Ferdinand. Waarschijnlijk wordt de Lowlands-bezoeker dit weekend al wat nieuw materiaal voorgeschoteld, maar een album komt pas in 2009. Om de fans tegemoet te komen verscheen gister wel een kleine preview.
Single 'Lucid Dreams' wordt korte tijd hier gestreamd, in ruil voor een emailadres, en met veel gekraak zodat u na het inleveren van uw gegevens de track niet over het net laat zwerven (trouwens, een fake email volstaat ook). Een hoop gedoe voor een track die geen nieuw geluid laat horen. Maar ja, oud geluid is wel Franz Ferdinand, dus lekker.
Op 23 september verschijnt de nieuwe Kings Of Leon 'Only By The Night'. Nadat de heren Followil eerder de track 'Crawl' gratis weggaven verscheen vorige week het nummer 'Sex On Fire' op de KOL My Space en vervolgens all over het net. Dus ja, ik ben er lekker laat mee, maar er is nieuws over te melden. 'Sex On Fire' wordt namelijk de eerste officiële single van het nieuwe album en verschijnt 1 september. De release wordt vergezeld door de documentaire 'The making of.. Only By The Night' waarvan onderstaand een trailer. De track halen kan hier.
Zoals eerder aangekondigd verschijnt 15 september het overzichtswerk 'The Singles Collection' van The Coral. Op deze plaat staat naast oud werk, ook de nieuwe single 'Being Somebody Else' De releasedatum van de single is 8 september maar vandaag verscheen de video al online. Met dank aan ASP voor de tip. Na de klik.
The Cribs zitten niet stil. Na het succes van het indrukwekkende derde album 'Men's Needs, Women's Needs, Whatever' zijn ze ondertussen alweer de studio ingedoken om nummers op te nemen voor album vier.
De laatste tijd werden de drie Jarman-broers op het podium regelmatig bijgestaan door niemand minder dan The Smiths' gitaargod Johnny Marr (ook bekend van Modest Mouse). Naar het schijnt is Marr als officieel bandlid toegetreden tot The Cribs, maar of dit waar is blijft voorlopig nog onduidelijk. Zeker is wel dat ze gevieren werken aan nieuw materiaal. Alex Kapranos van Franz Ferdinand, die het vorige album produceerde, is alvast erg enthousiast: "Ross [Jarman, Cribs' drummer] played me a few songs that they'd recorded with Johnny and they sound amazing"
Met Marr erbij draaien ze hun hand in ieder geval niet meer om voor een mooie Smiths cover ('Panic' live at MTV Awards):
De geruchten waren er gisteren al, en vanmiddag werd het door de platenmaatschappij bevestigd; Wolfmother is uit elkaar. De Australische band die begin 2006 als een bom insloeg met hun snoeiharde vuige retrorock, in de fijnste traditie van Deep Purple en Led Zeppelin, houdt het voor gezien. En dat is heel jammer. Ook al was hun '70 oerrock misschien niet heel origineel, het was wel ontzettend lekker. Volgens een officieel statement van de platenmaatschappij is bassist Chris Ross vertrokken wegens 'longstandig friction' en 'irreconcilable musical and personal differences'. Drummer Myles Heskett besloot daarop ook om z'n kit in te pakken. De twee beginnen samen aan een nieuw project. Zanger Andrew Stockdale blijft doorgaan onder de naam Wolfmother en wil zo spoedig mogelijk nieuwe bandleden aantrekken.
We zullen moeten afwachten waar dit allemaal toe leidt. Ondertussen gewoon nog maar een keer 'for oldtimes sake' het verslavende 'Woman' op het Pinkpop podium in 2007. Headbangt u even mee
30 seconds to mars A Balladeer Aerosmith Air Traffic (3x) Alberta Cross Ali B Alpha Blondie Arcade Fire Arctic Monkeys (2x) Athlete Babyshambles (2x) Beth Jeans Houghton Bettie Serveert (2x) Blink 182 Blondie Bombay Bicycle Club Bon Iver Bon Jovi Boxer Rebellion Brand New Broken Records Caro Emerald Cheeky Cheeky & The Nosebleeds Chris Cornell Cinematics Clocks Cloudmachine Corey Glover Counting Crows Damien Rice Daryll-Ann Das Pop (2x) Dave Matthews De Dijk (4x) De Scène Delasoul dEUS (6x) Dirty Pretty Things Doe Maar Drive Like Maria Editors (4x) Eels Ellen ten Damme (2x) Eminem Esser Fish Florence And The Machine Foals Foo Fighters (2x) Forward Russia Frank Boeijen Frank Turner Gabriel Rios Gaslight Anthem Get Cape. Wear Cape. Fly Guano Apes Hard Fi Heather Nova I Am Kloot (3x) Ian Brown (2x) Ilse de Lange Incubus IOS Jack Penate (3x) Jamie Cullum Joe Lean & The Jing Jang Jong Johan (2x) John Hiat Junkie XL Just Jack K’ Choice (2x) Kaiser Chiefs (2x) Kasabian (3x) Kate Nash Keane King Jack King Of Spain Kings of Leon Kitty, Daisy & Lewis Klaxons Krezip Last Shadow Puppets Lenny Kravitz Limp Bizkit Linkin Park Little Village Lois Lane Look See Proof Lucky Fonz III Maccabees (2x) Macy Gray Marco Borsato (2x) Marillion (2x) Melissa Etheridge MGMT Mika (2x) Miss Montreal Moke (9x) Motorhead Mystery Jets Nada Surf New Cool Collective (2x) New Young Ponyclub Novastar Oasis (2x) Ojos De Brujo Okkervil River One Night Only Patrick Watson Paul McCartney Paul Weller (4x) Pearl Jam (2x) Peggy Sue and the Pirates Pete & The Pirates Pigeon Dectectives Place To Bury Strangers Queens of The Stoneage Racoon (2x) Radiohead Rai One Razorlight (2x) Red Hot Chili Peppers REM Reverend And The Makers Rob Klerkx Rudeboy Run DMC Sad Day For Puppets Sarah Bettens Scissor Scissters Scouting For Girls Silvery Smashing Pumpkins Snowpatrol (2x) Sonic Youth & J Mascis Soulwax Spindoctors Stereophonics (2x) Supermannen The Courteeners (2x) The Cribs The Dodos The Enemy The Fratelli’s The Joy Formidable The Killers The Klaxons The Kooks The Lemonheads Lavalu The Madd (2x) The Magic Numbers The Rascals (2x) The Rifles The Sheer The Shins The Temper Trap The Verve The Virigns The Young Knives Them Crooked Vultures Therapy? Tina Turner Toto Twilight Sad U2 (4x) Underworld Vampire Weekend Van Dik Hout Vitesse Voicst Volumia We Were Promised Jetpacks (2x) White Lies Wild Beasts Wolfmother (2x) Yonderboy Zita Swoon Zucchero (2x) Zuco 103
Welja, hier is het zoveelste jonge brutale schoffies-bandje uit London: The Metros. De bandleden zijn allemaal net 18 en maken onstuimige rauwe rammelpop met funk, punk en ska invloeden. Op London Calling vielen ze al op door hun recht toe recht aan, in biergedrenkte ADHD optreden.
Met derde single 'Talk About It' krijgen ze in thuisland Groot Brittannië aardig wat airplay, nog voor er een debuutalbum is uitgebracht. Een veelbelovend begin, hoewel het natuurlijk afwachten is of ze het hoofd boven water kunnen houden in de huidige stortvloed aan Engelse indie-bandjes. Mijn stem hebben ze alvast; 'Talk About It' klinkt net als de twee vorige singles lekker catchy. The Metros hebben goed geluisterd naar de platen van hun ouders, met vooral invloeden als The Clash, Ian Dury en Squeeze. Maar ook The Strokes en Libertines zijn terug te horen. De teksten zijn allemaal niet al te ingewikkeld en spelen zich voornamelijk af in de 'dodgy' zuidlondense buurten, hoewel de leden zelf uit redelijk gegoede gezinnen komen. Dat hun teksten slechts deels fantasie zijn blijkt wel uit het feit dat de bandleden ondanks hun jonge leeftijd al een aardig kleurrijk trackrecord hebben opgebouwd.
Bekijk de video bij single 'Talk About It':
'Talk About It' komt 8 september uit. Debuutalbum 'More Money Less Grief' ligt 15 september in de winkel. Meer Metros? hier en hier ...LEES HIER VERDER...
Hoewel Glasvegas vorig jaar in Engeland al uitgeroepen werd tot grote belofte, en single Daddy's Gone' het tot één na beste single van het jaar schopte bij NME, is het daarna jammer genoeg stil geworden rondom de Schotse shoegazers.Ook aan deze kant van het kanaal blijft de grote belofte voor 2008 vooralsnog uit. Geen album, geen London Calling, geen Lowlands..
Maar nu is er dan eindelijk goed nieuws! Single 'Daddy's Gone komt in een re-release uit op 24 augustus met een splinternieuwe videoclip (bekijk 'm na de klik) en het langverwachte debuutalbum 'Glasvegas' ligt op 8 september in de winkels. De muziek van Glasvegas laat zich het best omschrijven als new wave met een behoorlijke dosis '60's-pop. De muziek is vrij minimalistisch van opzet waardoor er ruimte is voor harmonieuze koortjes en vooral veel galmend gitaarwerk in de beste Phil Spector traditie. Wat mij betreft een hele fijne combinatie.
Single 'Daddy's Gone' gaat over het gemis van een vader en is gebaseerd op de jeugd van zanger James Allen:
"How you are my hero How you're never here though Remember times when you put me on your shoulders How I wish that it was forever you would hold us."
De band werd ontdekt in een zaaltje in Glasgow door mede-Schot Alan McGee die ook ooit een zeker bandje uit Manchester op de kaart zette, Oasis genaamd, en goede zaken deed met oa. Primal Scream, The Libertines en Dirty Pretty Things. Met de zegen van McGee op zak rolden rolden de platenbonzen zo'n beetje over elkaar heen om hen te contracteren. De band had flink wat tijd nodig om een keuze te maken maar tekende in februari dan eindelijk bij Columbia. Op het titelloze debuut worden zowel single Daddy's Gone als Geraldine opnieuw uitgebracht.
Er waren flink wat geruchten rondom de video bij nieuwe single 'Stepping Stone' van Duffy. Een stomende sexy clip met een zo goed als naakte Duffy, aldus de altijd geloofwaardige sensatiebeluste Daily Star. Niets is minder waar bleek vandaag toen de zeer brave video opdook op youtube.
We zien Duffy wel in bed liggen, gewikkeld in een laken maar gedurende de clip bekommert ze zich verder vooral om haar haar, verandert ze een keertje of vijf van outfit en drinkt ze een kopje thee. Beetje duf(fy) dus eigenlijk. Het blijft wel een prachtig nummer. Na de klik de video:
Vanochtend is de nieuwe single 'Spiralling' van Keane de ether ingegaan. 'Spiralling' is via keanemusic.comeen week lang gratis te downloaden. De nieuwe single klinkt behoorlijk catchy(!), heel anders dan we van Keane gewend zijn.
In een interview met Jo Whiley vanochtend op BBC's Radio 1 waar 'Spiralling' in premiere ging, vertelt zanger Tom Chaplin dat de sound van het nieuwe album sterk beïnvloed is door de jaren '80. Met name David Bowie, The Talking Heads en Prince. Ook zijn er funk invloeden op hoorbaar en werkten ze dit keer met een breder arsenaal aan instrumenten dan voorheen, waaronder meer gitaar.
Met 'Spiralling' belooft het nieuwe album een aangename afwisseling te worden op het typische Keane geluid wat toch een beetje begon te vervelen na twee albums. Maar ligt het nou aan mij of lijken ze ineens op een poppy versie van The Killers? Luister en oordeel zelf:
Het album 'Perfect Symmetry' komt uit op 13 oktober. Een internationale tour volgt. Details hierover zijn nog niet bekend.
Ok, wellicht wist u dit allang. Ik ben bepaald niet de eerste die dit roept over het ultrahippe Brooklyn-duo MGMT. Deze post heeft dan ook geen enkele nieuwswaarde; na 'Time To Pretend' doet ook tweede single 'Electric Feel' het al een tijdje lekker, en de echte 'kenners' zijn het er maanden geleden al over eens geworden: MGMT wordt één van de grote klappers van 2008.
Als niet-echte-kenner geloof ik ze blindelings. Ook omdat ik de plaat waar het allemaal om gaat 'Oracular Spectacular', in maart heb aangeschaft en deze niet meer uit de CD speler is los te weken. Wat een waanzinnig album! Daarom zonder aanleiding in de spotlights: MGMT. Mocht u ze per ongeluk over het hoofd hebben gezien, grijp de kans, beluister ze hieronder of op youtube waar singles 'Time to Pretend'(fijne tekst!) en 'Electric Feel' veelvuldig te vinden zijn, bekijk de live registratie van het concert in Paradiso op Fabchannel en/of ga ze zien op Lowlands, Pukkelpop of Sziget(drukke jongens).
Onderstaand het rustige maar rauwe 'Pieces Of What' live bij Jools:
MGMT bestaat uit Andrew van Wyngaarden en Ben Goldwasser en opereert vanuit culturele smeltkroes Brooklyn in NYC. De stijl zou je kunnen omschrijven als psychedelische synth-pop of extatische '70 noiserock met electronicapunk invloeden. Sja, gewoon maar luisteren dus. Het album kwam begin dit jaar uit en werd geproduceerd door Flaming Lips producer Dave Fridmann en dat is goed te horen. Mocht MGMT bevallen, luister dan ook eens naar muzikale buren Yeasayer, Black Kids en White Rabbits ...LEES HIER VERDER...
Hij is er, de officiële, en op en top Hollandse video bij single 'Viva La Vida' van Coldplay. Geschoten door Anton Corbijn in Amsterdam, Scheveningen, Madurodam en Den Haag. Er is ook nog een tweede officiële video gemaakt, te vinden op de site van Coldplay. Wij laten natuurlijk de Corbijnversie zien! Na de klik:
Na 'The Architect' en 'Slow' is 'Eternal Woman' de derde single van dEUS' geweldige album Vantage Point. Een van de weinige ballads op het album en misschien wel één van dEUS' allermooiste, in de beste traditie van 'Nothing Really Ends' en 'The Magic Hour'. Lies Lorquet van Mintzkov neemt op het nummer bijzonder zwoele gastvocalen voor haar rekening.
De ballads van dEUS hebben eigenlijk allemaal een zelfde soort unieke kwaliteit. Iets in Barmans licht hese stem, de zachte gitaarpartijen en wat dissonante piano roept melancholie op, een soort vervlogen, onbestemd nostalgisch verlangen waar je in wilt blijven hangen. En net als je denkt te weten wat het is waarom het nummer je zo raakt, is het teneinde en vervliegt het weer, waardoor je de plaat nog een keer wilt draaien, en nog een keer, en... nja, het zal mijn romantische geest wel zijn. "Maybe I'm too romantic These expectations I should quell But I would rather drown with you Than watch the surf with someone else"
Momenteel wordt de laatste hand gelegd aan de clip voor 'Eternal Woman'. De video werd eigenhandig bedacht en geregisseerd door zanger en belgische opperheld Tom Barman, die eigenlijk filmmaker is van opleiding. Barman noemt de setting retro-futuristisch, een soort soviet-feel waarin geheime boodschappen via grote machines de ether in worden gestuurd. De video wordt onder andere geschoten in een oude, Russisch aandoende machinekamer van een Belgisch radiostation, en in Westerbork waar de grootste radiotelescopen ter wereld staan. Een schone Italiaanse, Martina Stella, mag Eternal Woman spelen. Wanneer de single uitkomt is nog niet exact bekend.
dEUS is op lowlands te bewonderen op de zondagavond in de Alpha(!), en doet begin december voor de 2e keer dit jaar Paradiso aan met 3 shows. Grijp je kans want dEUS live is een niet te missen ervaring. ...LEES HIER VERDER...
Het wordt druk dit najaar met nieuwe releases. Ook Keane komt op op 13 oktober met nieuw werk, de opvolger van 'Under The Iron Sea' gaat 'Perfect Symmetry' heten en is opgenomen in Parijs, Berlijn, Londen en LA. Aanstaande maandag (4 aug) is nieuwe single 'Spiralling' alvast te horen op keanemusic.com.
De band is vooral in Berlijn geinspireerd geraakt: [In Berlin] "everything came together in an avalanche of experimentation that took us all by surprise; where we made a pact with [producer] Stuart Price to ignore the rules of good taste; where we were hypnotised by Marlene Dietrich and spent many a long night throwing ideas around in the crumbling 'Cabaret'-esque glamour of our favourite bar." aldus de band in een bericht aan de fans.
Oei, Keane met een burlesque Dietrich sausje. Klinkt als iets voor een mash-up. Ik ga maandag zeker even luisteren. In de beroemde BBC live lounge deed Keane ooit een niet onaardige uitvoering van U2's 'With or Without You':