Comeback van het jaar: The Verve 'Forth'

Gister was het zover, het lang verwachte comebackalbum 'Forth' van The Verve kwam uit, 11 jaar na succesplaat 'Urban Hymns'. Het was het lange wachten waard. De spectaculaire festivalshows lieten al zien dat The Verve herboren en in topvorm is. Ashcrofts stem klinkt ouderwets goed en gitarist Nick McCabe is nadrukkelijk op de voorgrond met zijn bezwerende gitaarspel.

'Stormy, Heavenly en Hymnal, it's like they've never been away!' schreef Uncut magazine, en zo is het. 'Forth' verenigt het beste van The Verve in zich en dat levert een inspirerende, spannende en regelmatig onheilspellende plaat op.


De spanning tussen gitarist Nick McCabe's sferische psychedelische soundscapes (a la 'Storm In Heaven') en zanger Richard Ashcroft's meer toegankelijke britpopliedjes ('Urban Hymns') is bijna voelbaar. Precies deze frictie tussen beide hoofdrolspelers, die in 1999 de voornaamste reden was voor de chaotische breuk, maakt 'Forth' tot een avontuurlijke en boeiende luistertocht.

De toon wordt direct gezet met stevige opener en kandidaat Verve-klassieker 'Sit And Wonder' een nummer geankerd in een stuwend ritme en een dreigende soundscape waarop McCabe lekker los gaat. Alsof The Verve nooit is weggeweest (zie live video hieronder).
Dit wordt gevolgd door de stampende hitsingle 'Love Is Noise', met die fijne sample en lekkere groove.

Het toegankelijke 'Rather Be' (met piano) en ook ballad 'Judas', hadden beide niet misstaan op Urban Hymns. Judas is een mooi rustpunt op de plaat, een breed uitwaaierende ballad die langzaam opbouwt naar een zwellende climax. Helaas wordt al dit moois wat tenietgedaan door de simplistische songtekst: 'She said a latte, double shot for..Judas'. De diepere betekenis zal mij wel ontgaan.

Het bluesy en lome 'Numbness' luistert als een ingehouden improvisatie. Steeds als je verwacht dat het nummer uitbarst in een knallende ontlading neem de dreigende baslijn het weer over en meandert het ingetogen verder.

Na het poppy pianonummer 'I See Houses' volgt een donkere trip met 'Noise Epic'. De titel zegt het al. 8 minuten en 14 seconden lang onheilspellende spacerock. Van de voorzichtige basnoten, het Pearl Jam achtige intro en de gesproken teksten tot een totale ontploffing op 6 minuut 29 van metal-achtige proporties, met een razende Ashcroft er boven uit: "I got S P I R I T!" Om af te sluiten met een gebiedend "Wake Up, Wake Up!"

Dit imponerende geweld wordt gevolgd door het prachtig melanchonische 'Valium Skies', een gelaagde ballad met mooi samenspel tussen strijkers en Ashcrofts stem."She got all I need. Yeah, the air I breath. When it comes to my valium skies, she don't mind if I cry"

Het bezwerende 'Colombo' met zompige basgroove, ijle gitaar en Ashcroft in falsetto is net als Numbness meer improvisatie dan song. Halverwege verandert het nummer in een symfonische Pink Floyd-achtige gitaarsolo om daarna weer terug te keren bij het begin.

De schitterende epische afsluiter 'Appalachian Spring', levert de luisteraar in melodieuze golven over aan de berustende verlatenheid waarmee Ashcroft de nog steeds aanwezige demonen van zich afzingt. "Solitude, my sacred mood. I took a step to the left, took a step to the right. I saw myself and it wasn't quite right".

Kortom; een comeback om je niet bepaald voor te schamen. Het is duidelijk dat deze hereniging niet is ingegeven door een nijpend banktekort maar door liefde voor muziek en de wetenschap dat deze vier heren samen groter zijn dan de som der delen. Wellicht is de plaat wat minder toegankelijk dan Urban Hymns, maar daarmee komt hij zeker tegemoet aan fans van de dromerige spacerock kant van de eerste twee albums.

Of er hierna nog een vijfde gaat komen moet worden afgewacht. De berichten over ouderwetse spanningen binnen de band beginnen alweer door te sijpelen. Ik hoop dat dit album, na al het festival spektakel, wel wordt vergezeld door een Europese tour want deze plaat live lijkt me een hele fijne ervaring.

'Sit And Wonder' Live @ Oxygen 2008:


'Valium Skies' (zonder beeld):


'Numbness' (fan videocollage):


'Appalachian Springs' (fan videocollage -met kleine storing halverwege-):