Posts
The Chapel Club; één van die aanstormende Britse bandjes, flink getipt en gehyped, die wel eens heel groot zou kunnen worden. Ze passen in ieder geval helemaal in deze tijd qua sound. Een beetje White Lies en een beetje Editors, maar dan net iets meer ‘kunstacademie’; adverteert Paradiso het optreden van vanavond.Debuutplaat Palace kwam eind januari uit maar heeft vooralsnog nog niet al teveel stof doen opwaaien, want de bovenzaal is slechts half gevuld. Onterecht. The Chapel Club wekt een gedreven en oprechte indruk met hooguit een nog wat onwennige en te bescheiden podium presence.
De band heeft wat tijd nodig om op stoom te komen maar met Maybe I begint het te stromen. En in een te kort uurtje krijgen we vakkundig een mooi gebalanceerde mix van donkere intensiteit, melancholie, en intieme melodieuze schoonheid, met als hoogtepunt hitje All The Eastern Girls.
Grootste troef is de stem van zanger Lewis Bowman die soms eng veel op Ian McCulloch (Echo And The Bunnymen) lijkt, maar ook regelmatig aan Morrissey doet denken, en dat zorgt er precies voor dat het allemaal niet te zwaar op de hand wordt. Enige aantekening is de slecht afgestelde drum, die zo vlak en lomp klinkt dat het lijkt alsof drummer Mitchell hout staat te hakken.
Eastern Girls live in Paradiso
Geen opmerkingen:
Een reactie posten