Zomer op de Beschaving

Net buiten Utrecht, aan het Amsterdam-Rijnkanaal, ligt het groene terrein waar zaterdag festival de Beschaving voor de zesde keer is neergestreken. Een eigenwijs en dit jaar behoorlijk ambitieus festival. Internationale namen, een breed theateraanbod en de nodige geinige festivalinstallaties zoals zeecontainers om in te trancen en een zonnebrandinsmeerpaal. De uitstraling is lekker houtje-touwtje en vriendelijk, de ordehandhaving heet hier 'sfeerbeheer', een frietje kost slechts 2 euro, en... het is vandaag weer zomer.


Als wij om kwart voor twee het terrein oplopen is Voicst net begonnen in de grootste tent, de Bekroning gedoopt. Hoewel de arm van zanger Tjeerd Bomhof (na zijn botsing met een boom) niet meer in het gips zit, is vervangend gitariste Elle Bandita nog steeds van de partij. Bandita, die de hele zomer invalt, oogt alsof ze al jaren meespeelt en zet een lekkere partij gitaarrock neer. Bij krakers als 'I Feel Like A Rocket', 'Everyday I Work On The Road' en nieuwe single 'High As An Amsterdam Tourist' begint het publiek een beetje los te komen, ondanks het vroege uur. De show rolt door zoals we van Voicst gewend zijn, inclusief dance intermezzo, blazers en grote ballonnen. Het is jammer dat het geluid in De Bekroning zo slecht is afgesteld, dit blijft de hele dag een ergernis.

Na Voicst even in het gras chillen bij de klanken van tropische souldiva Nneka (de nieuwe Lauren Hill, wordt gezegd) en terug naar de grote tent voor Air Traffic. Helaas, helaas, Pete Doherty achtige taferelen hier, want de zanger is kwijt en wordt niet op tijd teruggevonden. Show gecancelled, slechte reclame voor Air Traffic en een persoonlijke teleurstelling, want dit was eentje waar ik naar uitkeek.

Dan is er ineens ruimte voor nog wat meer Nneka én Hit Me Tv, dat fijne Nederlandse stuiterpop bandje, wat prima combineert met een middagsnack en biertje in de zon. 'Maybe The Dancefloor!'

De Belgische Milow slaan we over want er moet nederhop genuttigd wordt bij Hollands trots Pete Philly & Perquisite. Wat een soepele gast is die Philly. Vlotte babbel, coole moves en een heerlijke stem, die moeiteloos overgaat van rap naar zang en terug, terwijl Perquisite mellow tonen uit z'n arty-farty cello tovert. Hiphop is over het algemeen niet erg aan mij besteed, maar dit gaat er best in. 'Empire', 'Mystery Repeats' en vooral het laidback 'Time Flies'.

Van deze beats gaat de route naar de semi-akoestische uptempo folkpop van The Dodo's. Na het album 'Visitor' een paar keer te hebben beluisterd was ik nog niet zo overtuigd, maar live zijn deze Californische jongens erg indrukwekkend. Opzwepende drumritmes in prachtig samenspel met de xylofoon en razendsnel gitaarspel. Het ritme verslapt geen moment en het is een genot om naar zanger/gitarist Meric Long te kijken. Wat kan die man spelen. Helaas ook hier wat problemen met het geluid.

Het staartje van de show van Gem vervolgens maar overgeslagen om een stukje Kate Nash mee te pakken. Maar hoewel ze in de CD speler best fijn is kan het live totaal niet boeien. Saai en plichtmatig.

Snel vertrokken richting Das Pop. Dansbare britpop uit Belgie met een zeer energieke frontman en een razend strakke band. Zodra zanger Bent van Looy de microfoon grijpt is het feest. Er worden een aantal nummers van de aankomende (door de DeWaele brothers geproduceerde) plaat gespeeld en vooral knetterende nieuwe single 'Underground' brengt het publiek flink aan het dansen. Fijne plaat en fijne band. Eén van de hoogtepunten van de dag.

Na een klein stukje pastelkleurige Mystery Jets is het wachten op The Cribs. Want The Cribs heb ik nog niet eerder live aan het werk gezien én nieuw bandlid en Smiths legende Johnny Marr is erbij vandaag. Dus sta ik 20 minuten voor aanvang al in de tent. Na een eindeloos durende soundcheck -..one..two...one..two..- barsten de The Cribs los in een dikke muur van gitaargeweld en kan ik eigenlijk geen zinnig woord meer over deze show zeggen. Alleen dat, temidden van deze extatische bak ontspoorde herrie, springende en crowdsurfende lichamen, er één punt op het podium is waar ik 40 minuten lang gebiologeerd naar heb gestaard: Johnny Marr. Hoe cool kan een gitarist van 50 zijn? Wat mij betreft heeft hij het woord uitgevonden. Iets voor het einde ruk ik mezelf toch maar los van dit plaatje, met als note to self om ze niet te missen als ze weer in Paradiso of Melkweg staan. Want ik moet op weg naar The Babyshambles.

Wonderlijk genoeg beginnen The Babyshambles stipt op tijd. En Pete is er. Nou ja, lijfelijk dan, geestelijk was de getroubleerde zanger niet helemaal in Utrecht. Dit bepaald jammer genoeg de sfeer van met name de eerste helft van de show. Zoals gewoon is de set een totale wanorde van improvisatie, gitaargerammel, soundchecken en bier gooien. Maar werd dit begin dit jaar in Paradiso nog gecompenseerd door de urgentie waarmee Doherty de nummers zong, deze intensiteit is vandaag ver te zoeken. Starter 'In The Morning' kwam slecht uit de verf en na een kleine opleving bij 'Delivery' begint er pas een beetje van de Shambles-magie door te sijpelen bij 'Pipe Down' op driekwart van de set. Het publiek wil wel en grijpt elk uptempo moment aan om helemaal los te gaan waardoor de sfeer er uiteindelijk toch nog lekker in komt. Het wordt feest toen Soko, Adam Green en Cribs bassist Gary Jarman het podium opstormen om mee te dansen, brullen en crowsurfen bij een ontspoorde versie van cover 'Twist And Shout'. Afsluiter 'Fuck Forever' smaakt naar veel meer maar helaas is het alweer klaar. Een onvoorspelbaar zootje met een matige performance maar toch is een vleugje magie blijkbaar genoeg om (mij in ieder geval) geboeid te houden.

Dan nog even nachillen bij het laatste stukje I Am Kloot, die met hun prachtige luisterliedjes en John Bramwell's schuurpapieren stem de tent met gemak stil krijgen en aan het einde een daverend applaus in ontvangst nemen. Misschien in oktober toch ook maar weer heen als ze in Paradiso staan.

Van het theaterprogramma en de nachtprogrammering heb ik helaas niks meegekregen want na I Am Kloot zat voor ons de dag erop. Een prima einde van het festivalseizoen en volgend jaar zeker weer.