Morrissey - Years Of Refusal

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen; dit is geen albumreview. Want tot vanmiddag vier uur was ik een totale Morrissey-leek. Van zijn inmiddels negen schijfjes tellende solo-oeuvre bezat ik er geen.
The Smith staan keurig in de kast, dat wel, en gitarist Johnny Marr volg ik zo'n beetje in Modest Mouse en The Cribs, maar ik heb nooit meer omgekeken naar Mozza. Ten onrechte besefte ik toen ik vanmiddag zijn nieuwe album 'Years Of Refusal' draaide in ' mijn' platenzaak. Wat een fijne plaat!

Vanaf de eerste riff van openingsnummer 'Something Is Squeezing My Skull' is de toon gezet. Stevig gitaar-, bas- en drumwerk van zijn vaste begeleidingsband in combinatie met de onmiskenbare Morrissey stem. Dit tezamen geeft hoekige, recht-toe-recht-aan rocksongs die misschien niet uitblinken in subtiliteit maar verdomd lekker in het gehoor liggen. Critici zijn verdeeld; 'in a word, it's brilliant' (Clash magazine) en een 8,1 op Pitchfork tot 'more disappointment than disaster', aldus The Guardian en slechts 3 sterren in Q magazine. Sja, ik ben duidelijk niet op de hoogte maar wat mij betreft is 'Years Of Refusal' een uitstekende kennismaking met Mozza's solowerk en bovendien word ik gewoon blij van deze plaat. Reden genoeg dus.

Morrissey - Something Is Squeezing My Skull (Later with Jools)