VERLOREN BRITPOP: CAST

Begin jaren '90, als de grunge onder leiding van Nirvana , Pearl Jam en Soundgarden nog hoogtij viert en de houthakkershemden en verwassen shirt het straatbeeld bepalen, komt er ineens van over het kanaal een nieuw geluid overwaaien om razendsnel de dansvloeren van alternatieve clubs te bevolken; Britpop was there.

De combinatie van een typisch Brits jaren '60 en '70 geluid (The Beatles, The Kinks, The Who), een totaal hedonistische levensstijl en de lang-leve-de-lol-mentaliteit was nogal een verandering ten opzichte van de grunge. Het mocht allemaal weer vrolijk en vooral overmatig zijn. 'The scene that celebrates itself' aldus de officieuze Britpop pay-off, sja, dat klonk toch wel erg aantrekkelijk.

Zoals bekend waren, naast bands als Pulp en Suede, Oasis en Blur de ongekroonde koningen van de Britpop en was Camden Town het tijdelijke centre of the universe. In Nederland sloeg het genre maar matig aan vergeleken bij de gekte op de Britse eilanden, maar de beruchte chartbattle tussen Oasis en Blur in 1995 was zelfs hier op het nieuws. In het geweld van de korte heftige eruptie van het genre en deze twee Britpop-titanen raakten echter vele prima bandjes een beetje op de achtergrond of redden het überhaupt niet lang; Elastica, Ride, Shack, wie kent ze nog?

The La's herinneren we ons waarschijnlijk nog wel. Onsterfelijk geworden door dat ene schitterende album met de perfecte popsong; 'There She Goes'. En Cast, iemand? Nee? Cast ontstond in 1993 in Liverpool nadat zowel The La's als Shack vroegtijdig uiteenvielen en beide bassisten (resp. John Powers en Peter Wilkinson) besloten iets nieuws te beginnen. In eigen land werd Cast in de slipstream van Oasis flink populair (wellicht mede te danken aan het feit dat Liam Gallagher hen ooit noemde als enige act die hij leuk vond naast de Beatles) maar op het vasteland is het jammer genoeg nooit echt wat geworden.

Cast begon eigenlijk net te laat. Toen hun fijne debuutplaat 'All Change' uitkwam in 1995 was de britpopbattle al beslecht in het voordeel van Blur en deed Oasis (met 2e album What's The Story) niks anders dan de miljoenen binnenhalen, de tabloids vullen en alles over de balk smijten. En in 1997 bij het verschijnen van het tweede Cast album 'Mother Nature Calls', was de Cool Brittania beweging al grotendeels ontploft in een wolk van vooral sex en drugs en weinig rock 'n roll. Cast bracht nog twee albums uit die er zowel creatief als commercieel gezien niet echt meer toe deden en Powers en Wilkinson gingen hun eigen weg.

Maar uiteindelijk komt de cirkel altijd weer rond. Want niet alleen werd Britpop van grote invloed op een complete generatie nieuwe bands, anno 2009 heeft grote overlevende Oasis de drummer van The La's (Chris Sharrock) in dienst genomen, is Blur weer bijeen om 2x Hyde Park volledig uit te verkopen, toert John Power weer met de gereuneerde La's (die nog steeds bezig zijn een tweede album te maken) en heeft John Wilkinson Shack weer nieuw leven ingeblazen, die tekenden bij het label van...juist, Noel Gallagher. Het wachten is op de reunie van Cast.

Cast - Alright


Cast - Walkaway